Kochani,

Wiem, że bardzo długo nie pisałam; przez około trzy tygodnie nie zabrałam się nawet do napisania drugiego postu z Francji (kończącego serię relacji). Niestety moje problemy zdrowotne przeciągnęły się i nie byłam w stanie… Wszystkiemu winny ból. Po jednym zabiegu straciłam przytomność i upadłam na twardą posadzkę. Baliśmy się, że do moich dolegliwości dojdzie jeszcze wstrząs mózgu, ale na szczęście obyło się bez szpitala. Niestety po upadku poza szyją, bolała mnie jeszcze lewa strona głowy, o ogromnym guzie, który utrzymał się jeszcze tydzień nie wspominając – wtedy nawet leżenie było wyzwaniem.

Pewnie niektórzy pomyślą, że właśnie podczas zwolnienia lekarskiego powinnam pisać więcej (w końcu przeleżałam ten czas w łóżku) – niestety w moim przypadku nie było to możliwe. Ani psychicznie, ani fizycznie nie czułam się na siłach.

Koniec smęcenia, nadszedł w końcu czas na dokończenie relacji z mojej francuskiej przygody :-) Nie będę Was zanudzać opisami (ułatwię też sobie pracę) i zrobię foto relację – a co :-)

Ja z Joy po pysznym francuskim śniadaniu w naszej ulubionej knajpce niedaleko hotelu.

Takie przekąski umilały nam czas. Mój mąż przyniósł mi truskawki do hotelu na „kolację”.Przepiękna galeria lafayette w Paryżu – robi wrażenie :)Znaleźliśmy w końcu sklep MUJI (znam go z Oxford Street z Londynu) i zrobiliśmy skromne zakupy.Po zakupach pojechaliśmy pod ogromny wieżowiec znajdujący się w centrum Paryża – Montparnasse. Wjazd na punkt widokowy – 53 piętro – kosztował jedyne 15€ (warto o tym pamiętać, gdyż wjazd na wieże Eiffel’a kosztuje chyba ok 40€ i trzeba czekać w kilkugodzinnej kolejce). Kolejnym plusem jest to, że z wieżowca widać wieżę, a z wieży nie :P Kolejnym przystankiem była kolacja – czyli to co Kasia lubi najbardziej :) Panował ogólny tłok, mnóstwo restauracji było obładowanych, ale mój mąż wypatrzył niewidoczny dla mnie szyld i powiedział: „tam zjemy” :) To była dobra decyzja! Co tu dużo pisać… Pyszne jedzenie, wspaniałe towarzystwo, wino i crème brûlée :) Do szczęścia nie brakowało mi niczego więcej!

Kolejny dzień (sobota 31.05.2014) przyniósł nam tak samo wiele wrażeń jak poprzedni. Był tak samo słoneczny i pyszny. Zacznijmy od boskiego śniadania: moja ukochana, krucha bagietka z zapiekanym serem, jogurt z malinami lub truskawkami (kupowałam je naprzemiennie:P), sok pomarańczowy i kawa… Wiecie, że bagietki w Paryżu smakują zupełnie inaczej niż np. w PL? Kiedyś Agnieszka T. przekazała mi tę rewelację po wizycie we Francji – uznałam to za bzdurę. Wtedy… teraz niestety zgadzam się z nią i smutna się robię na myśl, że kolejny raz muszę lecieć do Francji, aby zjeść tak pyszne, kruche pieczywo… Jeszcze raz boskie schodki w moim uroczym hoteliku w trzeciej strefie :) To nie mozaika, to dywan, ale ma swój urok :PPocztówki – konieczny element każdej podróży :)  Przerwa na czerwone wino pod muzeum technologii, gdzie znajduję się piękna lustrzana kula. We Francji picie alkoholu w miejscach publicznych jest dozwolone. Choć jak przejeżdżała obok nas tamtejsza straż przyznam, że się bałam… Skinęli nam głową i pojechali :) Żeby nie było, że nie byliśmy pod wieżą Eiffel’a. Poniżej kilka zdjęć francuskich uliczek :) Przeszliśmy spory kawałek od wieży do restauracji. Byłyśmy z Joy tak zmęczone, że tylko dobry humor mojego męża dawał nam nadzieję, że w końcu jakąś dobrą restaurację znajdziemy.Zamówiliśmy startery do podziału (tak lubię najbardziej, od zawszę twierdzę, że najlepsze danie główne to takie, które składa się z 10 mini porcji o różnych walorach smakowych). Caprese, frytki i croque-monsieur. 8 lat temu podczas wakacji pracowałam we francuskiej restauracji, gdzie jednym z moich ulubionych dań był właśnie croque-monsieur – bardzo chciałam powrócić do tego smaku i udało się :) Krzyś z Joy zamówili szaszłyki z ryżem, a ja przeboską rybę z przeboską (czyżbym się powtarzała…) zieloną fasolką szparagową :) Kiedy już byliśmy upojeni winem, prawie najedzeni i cały czas szczęśliwi poprosiliśmy panią kelnerkę o wspólne zdjęcie. Niestety Krzyś nie zmieścił się na mini kanapie i zaświtała mu inna „pozycja”. Przynajmniej było śmiesznie :PNa koniec kolacji Joy mnie podpuściła i wyciągnęła ode mnie, że nigdy nie jadłam ślimaków. I tak pojawiły się na naszym stole… Reszty historii Wam zaoszczędzę :) I tak skończyla się moja francuska przygoda hotelowym śniadaniem poniżej :) Do następnego :*

Kochani,

Nie pisałam dość długi czas, myślę, że nazbierało się około dwóch tygodni. Oczywiście nie dlatego, że o Was zapomniałam :) Miałam tak dużo rzeczy do zrobienia, że w końcu (teraz) mój organizm się zbuntował i powiedział dość. Leże w łóżku na L4, z kołnierzem ortopedycznym na szyi i na lekach przeciwbólowych i przeciwzapalnych. Tak to się czasem kończy, kiedy ktoś jest zbyt aktywny i nie ma choćby jednego wieczoru na regenerację sił…

Zaczęło się od tygodnia przed moim dwudniowym urlopem, kiedy każdego dnia poza pracą miałam „coś”, np. spotkania blogerów, kabaret LIMO, spotkania ze znajomymi czy  z kobietami sukcesu dot. PR i tworzenia logo własnej firmy czy bloga. Trochę tego było, ale były to raczej bardzo przyjemne rzeczy. Aby być wszędzie obecna i miło spędzać czas wychodziłam codziennie ok 7.30 z domu i  każdego dnia wracałam po 22.00.ja z Joy

Kilka dni przed urlopem musiałam zrobić zaległe pranie,  spakować się, posprzątać całe mieszkanie przed wyjazdem  i przyjazdem naszego gościa. W nocy ze środy na czwartek spałam 2,5h i ok 3 nad ranem musiałam wstać, aby dojechać na lotnisko. Samolot do Paryża startował po 5 rano. Dlaczego lecieliśmy do Paryża? To naprawdę złożona historia :)

Historia z Paryżem zaczęła się ok roku temu kiedy to do w drodze do USA, dokładnie między New Yorkiem a Phoenix w samolocie obok mnie i mojego męża usiadła starsza Wietnamska kobieta – Joy. Przegadała z moim mężem ok kilku godzin. Okazało się, że ona również pracowała w Intelu (w latach 1975-1977). Pod koniec podróży zaprosiła nas do siebie na kolację – prawdziwą wietnamską zupę i sajgonki.

Mówiąc szczerze byłam w szoku taką gościnnością od obcej kobiety. Wymieniliśmy się telefonami i każdy poszedł w swoją stronę. Nie spodziewałam się, że zadzwoni. A jednak :) Amerykańska otwartość nie po raz pierwszy dała o sobie znać. Kilka dni po telefonie od Joy pojechaliśmy do jej domu za Phoenix i zjedliśmy najpyszniejszą wietnamską kolację ever :) Relacja z tego wydarzenia znajduje się TU. Wiem, że wcale ładnie nie wyglądałam w tak jasnych włosach :P

Będąc w USA spotkaliśmy się z Joy jeszcze jeden raz i zjedliśmy kolację w amerykańskiej restauracji Black Angus z najlepszymi stekami na świecie! Podczas rozmowy wyszło na jaw, że Joy jedzie w następnym roku do Francji na finały rozgrywek w tenisa – Roland Garros. Ustaliliśmy (troszkę poza mną, bo mój angielski nie był wtedy tak komunikatywny jak się okazało ostatnio), że my również odwiedzimy w tym czasie Paryż, spotkamy się z Joy, a nawet przed finałami zabierzemy ją na kilka do Polski.

Tak też się stało :) Joy jutro wyjeżdża z Polski z powrotem do Francji na finały – będziemy je oglądać i wypatrywać jej w telewizorze – trzeci rząd przy prawym rogu boiska :)

Relację z Paryża przedstawię jak będę mogła dłużej usiedzieć przy komputerze (czyli jak kolejne leki przeciwbólowe zaczną działać), wtedy też wszystko dokładnie opisze. Nie będzie tego dużo, bo we Francji spędziliśmy jedynie 3 dni :)

Miłej nocy i trzymajcie za mnie kciuki, aby moja szyja przestała tak mocno boleć i abym mogła zasnąć tej nocy.

Do następnego:*